Nachtangst is hetzelfde als een nachtmerrie.
Pavor nocturnus of nachtangst komt voor in de kindertijd en wordt vaak verward met een nachtmerrie. Het komt af en toe voor bij peuters, maar vaker bij kinderen tussen vijf en zeven jaar. Het ontstaat aan het begin van de slaap (in een niet- droomfase), meestal na zo'n anderhalf uur slapen. Het kind is erg van streek en lijkt wakker, maar is het niet. Het kind is verward en spreekt onsamenhangend. Vaak staart het kind naar een punt in de kamer alsof hij daar iets engs gezien heeft. Hij zweet heel erg en haalt snel adem. Als een kind zo'n aanval heeft, herkent hij je niet en is niet bereikbaar voor troosten of knuffelen. Als je probeert om het kind wakker te maken, lukt dat meestal niet. Als hij wel wakker wordt, blijkt hij niet gedroomd te hebben en weet hij niet wat er is gebeurd. Maak je het kind niet wakker, dan gaat de angstaanval vanzelf voorbij. Het duurt meestal een minuut of tien en dan slaapt hij vanzelf weer rustig door.
Een pavor nocturnus is iets anders dan een nachtmerrie. Een nachtmerrie komt veel vaker voor en is niet zoals nachtangst aan leeftijd gebonden. Ook volwassenen kunnen er last van hebben. Een nachtmerrie komt voor in de droomslaap, meestal na middernacht, terwijl nachtangst snel na het gaan slapen voorkomt. Als een kind een nachtmerrie heeft, kun je hem wel gemakkelijk wakker maken en meestal is hij al uit zichzelf wakker geworden. Over een nachtmerrie kan een kind wel praten. Hij herinnert zich waar hij over droomde. Hij is dus wel in staat om contact te maken en laat zich troosten en geruststellen, maar zal moeite hebben om weer in slaap te komen.
Voor ouders is nachtangst bij hun kind een angstige ervaring, omdat het naar is om een kind zo overstuur te zien zonder hem te kunnen troosten. Toch is nachtangst voor een kind minder angstig dan een nachtmerrie. Ouders kunnen bij hun kind blijven en wachten tot de aanval over is. Stop het kind dan weer lekker in en hij zal rustig verder slapen.
