Als je een peuter roept, hoort hij je heus wel. Een peuter is nog zo bezig met zichzelf, dat het niet altijd tot hem doordringt dat je iets tegen hem zegt. Hij leeft nog sterk in zijn eigen wereldje. Hij kan het best luisteren als er rekening gehouden wordt met zijn luisterafstand. Voor een kind van twee is dat twee meter en voor een kind van drie is het drie meter. Roep je hem van verder weg, dan hoort hij je wel, maar dringt de boodschap niet goed door.
Het komt vaak voor dat als je een kind roept, hij iets terugzegt zonder dat de inhoud van de boodschap tot hem is doorgedrongen. Hij roept bijvoorbeeld 'ja' omdat hij reageert op jouw stem. Een peuter maakt graag contact. Roep je vanuit de keuken bijvoorbeeld dat hij moet stoppen met spelen omdat het etenstijd is, dan kan hij 'ja' roepen zonder te stoppen met spelen. Kom je binnen, dan snap je niet waarom hij niet deed watje hem vroeg, want hij blijkt nog volledig verdiept in zijn spel. Toch heeft dat niets te maken met ongehoorzaamheid, want de boodschap was niet tot hem doorgedrongen en hij reageerde alleen op het horen van een vertrouwde stem. Door met de luisterafstand van een kind rekening te houden weet je zeker dat hij je wel heeft gehoord en kun je hem er ook aan houden dat hij moet doen wat je vraagt.
Ook het gebruik van lichaamstaal kan helpen bij het leren luisteren. Als een kind erg verdiept is in zijn spel, kun je hem het beste even aanraken en bij zijn schouder pakken of je hand op zijn arm leggen en dan pas vertellen wat je te zeggen hebt.
