Het is slecht van een kind om tegen zijn ouders in te gaan. In durven gaan tegen papa of mama, degene van wie een kind nog zo afhankelijk is, is eigenlijk heel moedig. Het kind riskeert daarmee dat zijn ouders boos op hem worden en dat vindt een peuter niet echt leuk, want hij heeft juist steun en aanmoediging nodig.
Ingaan tegen de wensen van ouders kun je zien als een nieuwe ontwikkeling die je net zo zou kunnen waarderen als toen hij voor het eerst lachte en voor het eerst een paar stapjes zette. Het gemakkelijkst is daarom om dit gedrag van de peuter te zien tegen de achtergrond van zijn ontwikkeling. Let niet te veel op wat hij doet, maar vraag je af waarom hij zo doet. Op die manier kun je de gevoelens en gedachten die zijn gedrag bij je oproept veranderen. Niet de ouder, maar de peuter zelf is de reden waarom hij zich zo gedraagt.
Vanwege dit wisselvallige gedrag en deze wisselende stemmingen, die ook in de puberteit bij kinderen voorkomen, wordt deze tijd voor een peuter wel de peuterpuberteit genoemd. Veel ouders kunnen zich de wisselvallige stemmingen uit hun eigen puberteit nog wel herinneren. Het is een naar gevoel om zo heen en weer geslingerd te worden door je eigen stemmingen. Een peuter heeft er het meest aan als zijn omgeving wat laconiek op zijn gedrag reageert en hem steun geeft als hij er zelf niet meer uitkomt.
Als een kind driftig is, moet hij flink aangepakt worden. De beste reactie op een driftbui is zelf kalm blijven en het kind even aandacht geven als hij is uitgeraasd. Boos worden maakt het nog erger en er te veel aandacht aan besteden ook. Als bekend is op welke momenten een kind driftig zal worden, kun je het misschien nog net voorkomen.
Het is niet de bedoeling dat een driftbui wordt beloond door een kind zijn zin te geven. Het wordt dan een middel om zijn zin te krijgen en dat kan heel vervelend zijn.
De driftbui op zich kun je beter niet afkeuren, want een kind kan het niet helpen dat hij kwaad of driftig wordt.
Kleuters zijn liever dan peuters
Helaas zijn niet alleen peuters dwars en koppig, ook kleuters kunnen daar nog behoorlijk last van hebben. Een kind heeft overigens niet altijd ongelijk als hij dwars is. Misschien denkt een ouder dat hij nog steeds pindakaas op brood wil terwijl dat allang niet meer zo is. Je denkt dan dat hij uit koppigheid zijn brood niet wil opeten. Daarom is het beter om eerst te proberen erachter te komen wat een kind dwarszit als hij dwars reageert. Dan wordt ook duidelijk hoe je ermee om moet gaan.
Pubers zijn altijd lastig
De puberteit is de periode dat een kind gaat nadenken over wie hij is en hoe hij wil worden. Hij is het niet meer vanzelf eens met zijn ouders of leraren op school omdat hij heel kritisch bekijkt of wat zij doen voor hem wel past in hoe hij over de dingen denkt. Hij zal dus vaak heel dwars reageren op dingen die van hem gevraagd worden, omdat hij daar niet altijd het nut van inziet. Als een kind het altijd eens is met de mensen uit zijn omgeving, lukt het niet om een eigen persoonlijkheid te ontwikkelen en daar is de puberteit juist voor. Een puber is geen kind meer maar ook nog niet volwassen. Om zelfstandig te kunnen worden is het nodig voor een puber om steeds opnieuw kritisch te staan ten opzichte van anderen en dat komt behoorlijk dwars over.
