Dat gefriemel aan geslachtsdelen moetje verbieden. Kinderen ontdekken op een dag dat ze handjes en voetjes hebben, maar ook dat er aan hun lichaam een vagina of piemeltje zit. Als ze die aanraken, geeft dat een prettig gevoel waardoor ze het vaker zullen doen.
Dit is de eerste stap naar een seksuele ontwikkeling die gelijkloopt met de algemene ontwikkeling en daar is niets mis mee. Vind je het vervelend datje kind dat doet, dan kun je hem wel grenzen aangeven, zoals 'doe dat alleen op je kamertje' of'doe het niet als er bezoek is'. Op deze manier verbied je het niet, maar leer je een kind dat bepaald gedrag niet onder alle omstandigheden goed wordt gevonden - net zoals in je neus peuteren tijdens het eten.
Doktertje spelen hoort niet
Als kinderen wat groter worden, krijgen ze steeds meer belangstelling voor het menselijk lichaam en vooral voor de verschillen die ze zien. Door doktertje te spelen hebben ze de kans om wat kleding uit te trekken, net als bij de dokter. Op deze manier kunnen kinderen elkaar eens wat beter bekijken. Het is op zich een heel leerzaam spel. Het grappige is dat kinderen dat spel nooit onder je ogen spelen, maar zich daarvoor terugtrekken op een rustige plek. Daaruit blijkt dat kinderen al een soort schaamtegevoel hebben, want anders deden ze het niet stiekem. Vind je als ouder dat dit spel te ver gaat of te vaak wordt gespeeld, dan kun je aan je kind uitleggen datje dat niet wilt, maar zonder het soort spel af te keuren. Een kind kan beter niet het idee krijgen dat het vies is wat hij doet, want het is de bedoeling dat hij later in seksueel contact kan genieten zonder schuldgevoel.
