Bijten of knijpen heeft niets met boosheid te maken. Vooral peuters bijten, knijpen of slaan als ze boos zijn. Dat hoeft overigens niet altijd boosheid als reden te hebben. Een kind doet het soms eerst per ongeluk en leert dan dat het veel effect heeft, waardoor het bijten beloond wordt. Maar er zijn ook veel peuters die deze dingen doen om letterlijk van zich af te bijten of te slaan.
Peuters zijn vaak boos omdat dat nou eenmaal een onderdeel is van de ontwikkeling die ze doormaken. Een peuter zet zich vaak af omdat hij bezig is zijn eigen ik te ontdekken. Hij ziet zichzelf als middelpunt van het bestaan. Hij wil het liefst dat iedereen doet wat hij wil en wel onmiddellijk. Dat geeft nogal wat conflicten, die hem weer woedend en gefrustreerd maken.
Er bestaat ook ingehouden boosheid, die niet altijd duidelijk zichtbaar wordt geuit. Een kind merkt algauw dat lelijk gedrag tegen anderen niet zo wordt gewaardeerd en zal soms proberen het gevoel dat hij heeft op een andere manier te uiten. Hij kan bijvoorbeeld op zijn nagels gaan bijten of heel hard met zijn hoofd op de grond gaan bonken. Zelfs poeslief doen kan een reactie op boosheid zijn.
Een peuter kan net te lief doen tegen de baby, waardoor duidelijk wordt dat hij er eigenlijk veel moeite mee heeft. Hij aait de baby, maar het lijkt erop dat die aai elk moment een klap kan worden. Als je goed kijkt zie je dat hij eigenlijk woedend is op de baby of op zijn ouders, die zijn wereldje hebben verstoord door een baby te krijgen.
Een kind kan ook zijn woede uiten door een ander kind te pesten, bijvoorbeeld door iets van hem af te pakken of kapot te maken.
