(Jidd. < Hebr. peleito, ontsnapping),
1. weg, ervandoor: Beter was ’et zoo, dat ie pleite was, ’et kind. Te avond of morge had De Schele ’em toch wat angedaan, STOKVIS1 37;
2. failliet: Cohn und Dietrich ... zwaaiden met onbetaalde accepten, roepend ...: De Leeuw is pleite, De Leeuw is pleite, CANTER I, 85.
