(< Jidd. peigeren, creperen < Hebr. pèger, lijk, kadaver),
1. dodelijk vermoeien: Een man die zich ’s morgens, ’s middags en ’s avonds enorm afpeigert, ten einde zijn vrouw een dure hoed met een hele fazant erop te kunnen geven, A.M.G. SCHMIDT 11;
2. sterven: BERNS (DAAN) 5°.
