in het algemeen water met een concentratie chloorionen tot ca. 1000 mg/1. Voor drinkwater ligt de concentratie chloorionen op ca. 80 mg/1.
In woestijngebieden wordt bij een veel hogere concentratie chloorionen nog water gedronken. Gevoeglijk kan men de grens zoet-brak leggen bij een concentratie van 1000 mg/1. In natuurlijk zoet water worden boven een concentratie van 150-200 mg/1 de ionen van chloor en natrium steeds meer dominant. Boven deze concentratie neemt het elektrisch geleidingsvermogen snel toe, wat voor het onderzoek naar het voorkomen van bruikbaar grondwater van groot belang is. Daarom wordt veelal de grens zoet-brak bij de concentratie 200 mg/1 gelegd. Het natuurlijke zoete water komt in meren, rivieren en grondwater voor.
