(hydrofyt), plant die aan het leven in water is aangepast. Waterplanten hebben ondergedoken of drijvende bladeren; zij vormen in het water voortplantingsorganen of bloemen, die soms boven het oppervlak uitsteken.
Waterplanten kunnen microscopisch klein zijn (fytoplankton), maar ook bijzonder groot (Macrocystis, een bruinwier dat tot 50 m lang kan worden). Zij behoren tot verschillende groepen planten (algen of wieren, aquatische korstmossen, mossen en de zaadplanten). In het water zwevende en drijvende waterplanten (o.a. kroossoorten, blaasjeskruid en tropische waterhyacint) putten al hun voedingsstoffen uit het water; de drijvende waterplanten wisselen via de huidmondjes op de bovenzijde van de bladeren zuurstof en kooldioxide uit met de atmosfeer. In de bodem wortelende waterplanten (rhizofyten), zoals de kranswieren, betrekken bepaalde voedingsstoffen uit de bodem.Vegetaties van waterplanten zijn in het algemeen arm aan soorten. In grotere, niet te diepe wateren kan zonering optreden; dit kan men o.a. waarnemen in een verlandende veenpias. Vanaf het open water naar de oever komen daarin voor: ondergedoken planten met bladeren aan de stengels (o.a. waterpest), planten met drijvende bladeren (o.a. waterlelie, kikkerbed en gele plomp), en in de bodem wortelende bladeren en bloeiwijzen, zoals riet. Waterplanten spelen een belangrijke rol in de natuur als primaire voedselbron voor alle in zee en zoet water levende dieren. Voor vele waterdieren (roeipootkreeftjes, watervlooien, larven van eendagsvliegen, muggen en kokerjuffers, slakken e.d.) hebben zij een grote waarde als rust-, broed- en pleisterplaats. Deze dieren vormen het voedsel voor vele vissen.
Wanneer men de waterplanten uit beken, vijvers e.d. met de hand of door bestrijdingsmiddelen verwijdert, heeft dat dan ook direct gevolgen voor de fauna in het water. Verscheidene waterplanten zijn kenmerkend voor verontreinigd water, b.v. eendekroos, liesgras, waterpest.
