het verwijderen van zwavel en zwavelverbindingen. De aardolie- en aardgasindustrie ondervinden veel hinder van in het uitgangsmateriaal aanwezige zwavelverbindingen doordat deze corrosief en giftig zijn.
In aardgas komt vaak waterstofsulfide (H2S) voor, dat d.m.v. absorptieprocessen met alkalisch reagerende en regenereerbare verbindingen zoals ethanolaminen, uitgewassen wordt. In aardolieprodukten, zoals benzine, dieselolie, stookolie en smeerolie zijn zwavelverbindingen ongewenst omdat zij motoronderdelen (leidingen, verstuivers, opslagtanks) reeds in onverbrande toestand kunnen corroderen, terwijl uit deze produkten wanneer zij verbranden het agressieve zwaveldioxide (S02) ontstaat dat de reactieruimte en afvoerleidingen corrodeert en de omgeving vervuilt (en ook corrodeert). Aanwezigheid van zwavelverbindingen in benzine verlaagt de loodgevoeligheid ervan, d.w.z. het verlaagt het octaangetalverbeterend effect van TEL (het loodtetraëthyl). De moderne ontzwavelingsmethoden lichten het zwavelatoom uit de in de olie aanwezige zwavelverbindingen in de vorm van waterstofsulfide. De oudere chemische methoden verwijderden de gehele zwavelverbinding, hetgeen met grote verliezen aan uitgangsmateriaal (olie) gepaard ging en afvalprodukten van weinig waarde deed ontstaan. → rookgasontzwaveling.
