maatregelen tegen het doordringen van geluiden van de ene ruimte naar de andere (of van buiten naar binnen enz.). Bij de geluidsisolatie spelen zowel het luchtgeluid als het contactgeluid een rol.
Luchtgeluid
d.w.z. geluid dat in de lucht wordt voortgebracht (gesprekken, muziek), brengt wanden, ruiten e.d. in trilling. Deze trillingen worden in de ruimte aan de andere zijde van de scheidingswand aan de lucht daar overgedragen. Dit proces verloopt voor lage tonen veel beter dan voor hoge tonen.
Contactgeluid ontstaat als een trilling (of schok) direct op de wand of vloer wordt overgebracht (b.v. het boren in een betonnen wand, voetstappen op de vloer boven). Deze trillingen brengen weer de lucht in de naastgelegen ruimtes in beweging. Contactgeluiden kunnen zich soms over grote afstanden verplaatsen. Om een goede geluidsisolatie te verkrijgen tussen twee ruimtes, dient men scheidingswanden van zwaar materiaal aan te brengen, dat een niet te grote buigingsstijfheid heeft, terwijl geluidlekken (bij leidingdoorvoeren enz.) en verbindingen die trillingen kunnen transporteren, vermeden dienen te worden. Op de muren, vloeren en plafonds kunnen geluidabsorberende materialen de overdracht van luchtgeluid sterk beperken (vloerkleden, gordijnen, schuimrubber, kurkplaat). Dubbele muren (b.v. spouwmuren met weinig ankers, buigslappe voorzetwanden, zwevende vloeren) verbeteren de geluidsisolatie evenals het aanbrengen van trillingabsorberende matten (b.v. van rubber) onder apparaten als wasmachines en compressoren.
De laatste jaren is er m.n. in de ‘doe-het-zelf’-boeken en -tijdschriften ruim aandacht geschonken aan praktische oplossingen voor geluidsisolatie. Ook is er een ruime assortiment aan akoestische isolatiematerialen in de handel.
