Gepubliceerd op 01-12-2020

gebreksziekte

betekenis & definitie

(deficiëntieziekte), ziekte die ontstaat door een tekort aan een of meer voedingsstoffen. Gebreksziekten komen voor bij mensen, dieren en planten.

Meestal worden zij veroorzaakt door een tekort aan mineralen, vitaminen of bepaalde aminozuren.Bij de mens zijn bepaalde spoorelementen absoluut noodzakelijk; hiertoe behoren jood, fluor, koper, zink, mangaan, kobalt, molybdeen, seleen, vanadium, chroom, nikkel, tin en silicium. De hoeveelheid die men ervan nodig heeft, is uiterst klein. Tekort aan jood leidt tot schildklieraandoeningen (struma en groeistoornissen); tekort aan ijzer tot bloedarmoede. In het Midden-Oosten komt veelvuldig zinkgebrek voor, waardoor dwerggroei en haaruitval optreden.

Gebrek aan vitaminen kan bij de mens tot de volgende aandoeningen leiden: beriberi, bloedarmoede, nachtblindheid, osteomalacie, rachitis, scheurbuik, struma en xeroftalmie.

Gebreksziekten kunnen bij planten optreden als de grond waarop de plant groeit een verkeerde samenstelling heeft. Door stikstofgebrek stagneert de groei en door gebrek aan ijzer of mangaan treedt chlorose of bleekzucht op. Bij gebrek aan calcium sterven de groeitoppen af, terwijl bij gebrek aan boor hartrot bij bieten en topziekte bij tabak ontstaat.