het laten grazen van vee door de mens op (half)natuurlijke (heide, savanne, kwelder) of speciaal daartoe ingerichte weidegronden. Als de beweidingsdruk (aantal stuks vee per oppervlakte) goed is afgestemd op de primaire produktie van de vegetatie van de weiden, kan een biologisch rijke levensgemeenschap ontstaan.
Bij te hoge beweidingsdruk (overbeweiding) treedt degeneratie op en ontstaat erosiegevaar. Bij te lage beweidingsdruk vindt struweelvorming plaats. Door verschillen in graasgedrag is de invloed op de vegetatie per diersoort verschillend.Naast de voorkeur voor bepaalde plantesoorten bestaat een voorkeur voor terreintypes. Op de (vaak vaste) plaatsen waar wordt gerust, gelopen en gedronken treedt bodemverdichting op. Vaak wordt op vaste plaatsen gemest, zodat een andere verdeling van voedingsstoffen ontstaat. Bij het beheer van weidegronden in natuurgebieden maakt men tegenwoordig gebruik van beweiding als beheersmaatregel. Hierbij is het vaak moeilijk voor ieder terreintype de optimale beweigingsdruk, diersoort enz. te vinden, afgestemd op het gewenste terreintype en beheersdoel.
