Woordenboek van medische eponiemen

T.Beijer en C.G.L.Apeldoorn (1998)

Gepubliceerd op 17-06-2020

ziekte van Bouveret

betekenis & definitie

paroxismale tachycardie.

In 1889 beschreef de Franse arts Léon Bouveret (1850-1929) drie patiënten met aanvalsgewijs optredende versnellingen van de hartslag: ‘De la tachycardie essentielle paroxystique’1. Bouveret was niet de eerste die over deze paroxismen publiceerde. Al 22 jaren eerder had de Engelse arts Richard Payne Cotton (1820-’77), Senior Physician to the Hospital for Consumption and Diseases of the Chest at Brompton, melding gemaakt van een patiënt bij wie de hartslag een frequentie van maar liefst 232 slagen per minuut bereikte. Hij beschreef dit in ‘Notes and observations upon a case of unusually rapid action of the heart (232 per minute)’2 (Major).

Bouveret, zoon van een plattelandsarts in een dorpje in het Franse departement Ain, studeerde geneeskunde in Lyon en later in Parijs, waar hij in 1878 zijn doctorsbul ontving. Twee jaar later kreeg hij een leeropdracht in Lyon, waar hij een zeer gezien consulent was. Hij schreef een aantal monografieën en vooral zijn Traité des maladies de l’estomac kreeg de nodige aandacht. Door zijn beschrijving van de paroxismale tachycardie is zijn naam aan de vergetelheid ontrukt: de Fransen spreken nog steeds van la maladie de Bouveret.

1 Rev. méd. Paris 9,1889,753-837
2 British Medical Journal 1867,1,629