ziekte van Banti

betekenis & definitie

(anaemia splenica): anemie, splenomegalie en levercirrose. In 1883 beschreef de Italiaanse internist Guido Banti (1852-1925) een miltziekte die uiteindelijk resulteerde in een levercirrose: ‘Dell’anemia splenica’1. In de medische wereld kreeg zijn in het Italiaans gestelde verhandeling weinig aandacht. Na zijn publikaties in Franse en Duitse geneeskundige bladen associeerde men zijn naam met de door hem beschreven miltziekte met anemie, die naar men aannam door een infectie veroorzaakt werd. In 1896 stelde de Italiaanse hoogleraar Bernardino Silvo voor anaemia splenica de ‘ziekte van Banti’ te noemen.

Banti studeerde geneeskunde in Florence en Pisa. Gedurende vijfendertig jaar was hij hoogleraar in de pathologie te Florence en als arts verbonden aan het Florentijnse ziekenhuis Santa Maria Nuova, waar hij de beschikking had over honderdvijftig bedden. Van zijn hand verschenen werken over endocarditis en nefritis (1895) en in 1902 over de pathologie van de long. In 1905 begon hij aan een boek over de algemene pathologische anatomie, dat hij door een writer’s block helaas niet heeft kunnen voltooien.

Of de door Banti beschreven ziekte als zodanig bestaat, wordt in de medische literatuur bestreden. Veel ziekten gaan gepaard met de door Band beschreven symptomen. Portale hypertensie ten gevolge van levercirrose is hoogstwaarschijnlijk de belangrijkste (Sherlock). Ook de Nederlandse hepatoloog L. Schalm twijfelt in dit verband en schrijft: ‘Ook is het onjuist aan onopgehelderde, mogelijk zeer verschillende hepatoliënale ziekten, al gaan zij samen met miltvergroting, afwijkingen in het bloed of bloedingen, de nietszeggende naam van ‘ziekte van Band’ te geven’2.

1 Arch. Scuola Anat. patol. Firenze 2 (1883), 53-122
2 Schalm, Nederlands leerboek der interne geneeskunde (1960)