de elektrische prikkeling van spieren en zenuwen hangt af van de snelheid van verandering van de stroomsterkte en niet van de absolute waarde van de stroomsterkte.
De Duitse fysioloog Emil Heinrich DuBois-Reymond (1818-’96), een van de markantste leerlingen van de befaamde Duitse fysioloog-anatoom en zoöloog Johannes Muller (1800-’58), hield zich voornamelijk bezig met de bestudering van de dierlijke elektriciteit. Zijn bevindingen, onder meer de bovengenoemde verhouding tussen elektrische prikkeling en stroomsterkte, beschreef hij in zijn
tweedelig werk (1848-’84): Untersuchungen über ticrische Elektricitat.
In 1858 volgde hij zijn leermeester op als gewoon hoogleraar in de fysiologie aan de universiteit van Berlijn. Voor DuBois, een der voornaamste vertegenwoordigers van de fysische school, is de fysiologie de natuur- en scheikunde van de levensverrichtingen. Zijn rede Über die Grenzen des Naturerkennens (1872), die eindigde met de veelzeggende woorden ignoramus et ignorabimus (‘wij weten het niet en zullen het niet weten’) is zeer bekend geworden.
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
