uranoschisis

betekenis & definitie

(Gr. ouranos = hemel, schisis = spleet) palatum fissum, aangeboren spleet in het gehemelte, het dak van de mond.

In de Griekse mythologie was Ouranos (Latijn: Uranus) de goddelijke verpersoonlijking van het hemelgewelf, het dak van de aarde. Gaia, Moeder Aarde, was zowel moeder als echtgenote van deze eerste mannelijke godheid na de schepping. Uit dit oudste godenpaar sproten de Titanen en de Cyclopen. Ouranos, bang onttroond te worden, sloot zijn kinderen op in de onderwereld. Kronos, een van de Titanen, nam dit niet en castreerde zijn vader Ouranos met een sikkel. Uit het bloed, dat in de zee droop, werd Aphrodite geboren. Dit verhaal verklaart hoogstwaarschijnlijk de reden waarom men vroeger een mannelijke homoseksueel een uraniër noemde en de mannelijke homoseksualiteit als uranisme betitelde (Grauls).

In 1789 ontdekte de Duitse natuur- en scheikundige M.H. Klaproth (1743-1817) in pekblende een nieuw element. Hij gaf het de naam uranium, naar de planeet Uranus, die acht jaar eerder (maart 1781) ontdekt was en eveneens naar de hemelgod genoemd is.