levend vaccin van avirulent poliomyclitisvirus, type 1, 2 en 3 dat oraal, via het bekende suikerklontje, toegediend wordt. Het is ontwikkeld door de Amerikaanse bacterioloog Albert Bruce Sabin.
Sabin werd in 1906 als zoon van joodse ouders in Bialystok in het toenmalige Russische Polen geboren. Hij studeerde in New York en werd later hoogleraar in de pediatrie te Cincinnati. In 1953 bereidde de Amerikaanse viroloog Jonas Salk het eerste gedode poliomyelitisvaccin, het Salk-vaccin. Het nadeel was niet alleen dat het vaccin parenteraal moest worden toegediend, maar ook dat om immuniteit te verkrijgen verscheidene injecties nodig waren.
Sabin bracht hierin verandering en introduceerde in 1957 de door hem gemaakte entstof uit verzwakte, maar levende poliovirussen, die beter waren dan het Salk-vaccin en bovendien oraal konden worden toegediend. Het aantal patiënten met poliomyelitis dat in de Verenigde Staten in de jaren 1951 tot 1955 nog gemiddeld 37 864 per jaar bedroeg, daalde in het begin van de jaren zestig tot gemiddeld 570 per jaar (McGrew). Door deze vaccinatie, die wereldwijd toegepast wordt, heeft men poliomyelitis doeltreffend onder controle kunnen brengen.
Sabins naam is eveneens verbonden aan een test voor het aantonen van antistoffen tegen Toxoplasma, die hij samen met de Amerikaanse arts H. A. Feldman ontwikkelde: reactie van Sabin-Feldman.
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
