pyloromyotomie, operatietechniek bij congenitale hypertrofische Pylorusstenose, in 1912 door de Duitse chirurg Wilhelm Conrad Ramstedt (1867-1961) geïntroduceerd.
Naar aanleiding van de obductie van twee zuigelingen die aan een hypertrofische pylorusstenose overleden waren, gaf de Deense kinderarts Harald Hirschsprung (1830-1916) in 1888 de eerste duidelijke beschrijving van dit ziektebeeld, dat jaarlijks zijn tol eiste. De operatieve behandeling, meestal een longitudinale incisie in de verdikte pylorus, gevolgd door een dwarse hechting, had een mortaliteit van vijftig procent. Voortbouwend op de pyloroplastische operaties van Pierre Fredet (1870-1946, chirurg te Parijs) en Wilhelm Weber (1872-1928, chirurg te Dresden) ontwikkelde Ramstedt zijn eigen techniek, waarbij de gehele pylorusspier tot op de mucosa doorgesneden werd. In de Medizinische Klinik van 20 oktober 1912 beschreef hij de eerste twee geslaagde pyloromyotomieën. Door Ramstedts procedure daalde de mortaliteit tot één procent (Hamilton Bailey).
Ramstedt, zoon van een huisarts in een Pruisisch dorpje, studeerde in Heidelberg en Berlijn. In 1894 promoveerde hij in Halle, waar hij tevens zijn chirurgische opleiding voltooide. In de Eerste Wereldoorlog diende hij als chirurg in het Duitse leger. Na de oorlog werd hij hoofd van de chirurgische afdeling in de Rafaelkliniek in Münster.
Behalve vijf publikaties over de chirurgische behandeling van pylorusstenose schreef hij over het mannelijk urogenitale apparaat enkele hoofdstukken in het door Bergmann, Bruns en Mikulicz geredigeerde Handbuch der praktischen Chirurgie.
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
