Wat is de betekenis van zendeling?

m. en v. (-en), eig. afgezondene, thans alleen als naam voor een geestelijke die naar heidense landen trekt met het doel de bewoners tot zijn, bep. het Christelijk geloof te bekeren ; bep. in toepassing op Protestantse leraars (de Katholieken spreken, althans in N.-Nedl., van missionaris).

zendeling - Zelfstandignaamwoord 1. persoon die uitgezonden wordt om mensen tot het geloof in het protestantse christendom te bekeren ♢ De zendelingen legden de grondslag voor de latere universiteit van Fort Hare en speelden daarmee een grote rol in de nog latere strijd tegen de apartheid....

Zendeling - spottende benaming voor een veldprediker.

zendeling - zelfstandig naamwoord uitspraak: zen-de-ling 1. protestantse geestelijke die mensen probeert te bekeren ♢ de zendeling trok naar Zambia om het geloof te verkondigen Zelfstandig naamwoord: zen-de-ling -en...

zie zending.

was bij de Protestanten de naam voor hem, die in dienst van een zendingsgenootschap het evangeliserende zendingswerk tot taak heeft in onderscheiding van bijv. zendingsarts, -verpleegster, -onderwijzer. Deze naam is nu gewijzigd in zendingspredikant, mede doordat met name in de Herv. Kerk de genootschappen zijn verdwenen en hun werk aan die Kerk he...

s., sindeling.

Prot. godsdienstleraar in dienst der uitwendige zending. Voorheen als regel uitsluitend afgevaardigd door particuliere genootschappen, thans ook kerkelijk geordend. In de Geref. Kerken: missionair predikant.

m. en v. zendelingen (eig. gezonden godsdienstleraar; inz. Prot. evangelieverkondiger onder de heidenen), voor het v. ook zendelinge; zendeling onder de Dajakkers; R.-K.: missionaris.