Wat is de betekenis van plotseling?

1. bw., snel, schielijk, onverhoeds, onverwachts: hij is plotseling verdwenen; een plotseling stijgende drift; 2. bn., een plotselinge dood.

plotseling - bijvoeglijk naamwoord, bijwoord uitspraak: plot-se-ling 1. snel, terwijl het niet verwacht werd ♢ zijn overlijden was plotseling 1. snel, terwijl het niet verwacht werd ♢ plotselin...

skielik, meteens.

adv., hommels (en dwers), ynienen, staf-en-af, staf-oer-nacht, hookstrooks, hoopstoops, hals oer de kop; — sterven, hastich weireitsje.

ook wel plotselijk, bn., bw. (eensklaps, onverwachts); een plotselinge dood; hij stierf plotseling, het hield plotseling op, eensslags.

('plotsəling) 1. bn. onverwacht, schielijk: een -e dood. 2. bw. eensklaps: hij hield op. Syn. ➝ ineens.

is letterlijk: bij wijze van een plots d.i. een slag, dien een vallend voorwerp geeft.

1. bw., schielijk, onverhoeds, onverwachts: hij is — verdwenen; 2. bn., onverhoeds geschiedend of zich voordoend: een plotselinge dood.

plotseling bw. 'onverwacht, opeens' categorie: klankwoord Vnnl. plotzelijk 'plotseling' in om zoo plotzelijk op zijn plat te vallen 'om zo opeens plat op de grond te vallen' [1631; WNT], plotseling 'id.' in die ... so plotseling valt [1642; WNT wetering]. Daarnaast eerder al plots 'eensklaps...