duurzaamheid is het voorzien in de behoeftes van de huidige generatie zonder afbreuk te doen aan de mogelijkheid voor toekomstige generaties om in hun behoeftes te voorzien.
Een systematische weergave van duurzaamheid kent vier voorwaarden:
Geen toename in het onttrekken van stoffen uit de aarde zoals mineralen, metalen en fossiele brandstoffen. Dit kan worden bereikt door schaarse mineralen te vervangen door veelvoorkomende, gebruik metalen efficiënt en wordt minder afhankelijk van fossiele brandstoffen.
Geen toenemende productie van stoffen door de maatschappij tenzij natuurlijke kringlopen onaangetast blijven. Dit kan worden bereikt door natuurlijke materialen te gebruiken of makkelijk afbreekbare materialen te produceren; streven naar een circulaire economie. Grote producties van broeikasgassen zoals CO2 en methaan, die leiden tot de opwarming van de aarde, kan ook als niet duurzaam worden gezien.
Geen afbraak van de omgeving. Dit kan worden bereikt door niet meer uit de omgeving te halen dan het aankan; bijvoorbeeld de hoeveelheid vis die gevangen wordt mag niet groter zijn dan de groei van de populatie. Onder deze voorwaarde valt ook de afname van biodiversiteit die (in)direct wordt veroorzaakt door menselijke activiteiten; zoals exoten.
Zorg dat de mensen wereldwijd worden voorzien in hun behoeftes. Deze menselijke behoeftes bestaan uit gezondheid, emotionele en sociale behoeftes. Dit kan onder andere worden bereikt door rekening houden met de drie voorwaarden hierboven maar ook grondstoffen en producten eerlijk verdelen over de wereld.
Hoe duurzaam mensen, bedrijven of landen zijn, kan op verschillende manieren worden weergegeven. Voorbeelden hiervan zijn ecologische voetafdruk, water voetafdruk en CO2 voetafdruk. Er bestaan ook verschillende (inter)nationale keurmerken om aan te geven dat iets duurzaam is zoals: FSC(voor hout), MSC(voor vis) en Fairtrade/Max Havelaar.
