Flexibel werken, ofwel ‘flexwerken’, is een term die wordt gebruikt voor het werken onder een flexibel arbeidscontract. In deze arbeidsovereenkomst hebben werkgever en werknemer afspraken over flexibele werktijden en werklocatie, afhankelijk van de behoefte aan arbeidskrachten van de werkgever.
Flexwerken wordt met name gekenmerkt door het ontbreken van een vast contract tussen werknemer en werkgever en het ontbreken van een vaste werkplek. Werknemers die flexwerken, de ‘flexwerkers’, kunnen de afspraak hebben dat ze zelf hun uren mogen indelen en deels thuis of op een andere locatie kunnen werken.
Onder flexwerkers vallen bijvoorbeeld:
- Uitzendkrachten;
- Seizoenarbeiders;
- Freelancers;
- Werknemers met een nulurencontract.
Er wordt in toenemende mate flexibel gewerkt in Nederland, onder andere doordat mensen moeilijker aan een vaste baan komen. Om hierop in te spelen zijn er in Nederland steeds meer kantoren en openbare ruimtes te vinden waar werknemers kunnen flexwerken, ‘flexplekken’ genoemd.
Sinds 1998 geldt in Nederland de Wet flexibiliteit en zekerheid, afgekort tot ‘Flexwet’, die ervoor zorgt dat flexwerkers wettelijk beschermd zijn tegen misbruik.
