Het economische begrip welzijn heeft betrekking op een bepaald subjectief behoeftenbevredigingsniveau in relatie met bevredigingsmiddelen (zowel schaarse als overvloedige). Het subjectieve behoeftenbevredigingsniveau wordt tegenwoordig niet alleen bepaald door het individuele inkomen, maar ook door een uitgebreid complex van gemeenschapsvoorzieningen.
Het is mogelijk, dat bij toename van de hoeveelheid schaarse bevredigingsmiddelen (dat wil zeggen ook bij toenemende welvaart) andere bevredigingsmiddelen, die eerst overvloedig waren, schaars worden. Met andere woorden de welvaart neemt toe, terwijl tegelijkertijd het welzijn afneemt. Bijvoorbeeld: milieuverontreiniging als gevolg van de industriële expansie waardoor schone lucht, water, gezonde bossen enzovoort tot de schaarse goederen gaan behoren. Idem de gezondheidsrisico’s van een welvarende samenleving in de vorm van hart- en vaatziekten, psychische spanningen.
