Nederlands Logopedisch Lexicon

L.J.M. Bogaert (2007)

Gepubliceerd op 27-08-2021

Toon

betekenis & definitie

(m.), een geluid met een bepaalde omschreven gewaarwording van luidheid, toonhoogte en timbre,

boven~, een trilling met een frequentie die het veelvoud is van de grondtoon. Deze tonen worden ook wel harmonische tonen genoemd, met uitzondering van de eerste;

eerste harmonische ~ → grondtoon;

enkelvoudige ~, → zuivere toon;

grond~, syn. eerste harmonische toon;

1. laagste toon die een lichaam kan produceren.
2. de onderste toon van een drieklank of septimeakkoord.

harmonische ~, boventoon met uitzondering van de eerste;

warble ~, toon met een variërende frequentie rondom een bepaalde middenfrequentie;

zuivere ~, syn. enkelvoudige toon; geluidstrilling die bestaat uit één bepaalde frequentie.