Motorrijtuigenbelasting is belasting die in Nederland wordt geheven op het bezitten van een gemotoriseerd voertuig dat jonger is dan 40 jaar. De centrale overheid legt de motorrijtuigenbelasting op aan de bezitters. De belasting moet betaald worden vanaf het moment dat het kenteken op naam van de eigenaar staat.
Het maakt bij de motorrijtuigenbelasting niet uit of het voertuig veel gebruikt wordt maar enkel om het bezit. Voor de hoogte van de belasting maakt het niet uit of er nou veel of weinig gebruik van het voertuig gemaakt wordt. Naast het betalen van motorrijtuigenbelasting moeten bezitters van personenauto’s ook ‘provinciale opcenten’ betalen. Dit is een extra belasting op personenauto’s waarvan de hoogte per provincie kan verschillen. Het doel van deze extra belasting is om de aanleg en het onderhoud van wegen te bekostigen.
Hoe hoog de motorrijtuigenbelasting is die betaald moet worden is afhankelijk van een aantal factoren. Zo worden zwaardere voertuigen ook zwaarder belast. Zwaardere voertuigen brengen immers meer schade aan de weg. Ook het type voertuig (personenauto, bestelbus, vrachtwagen) speelt hierbij een rol. Daarbij wordt er rekening gehouden hoe ‘schoon’ de auto is. Op een auto die veel schadelijke stoffen uitlaat moet bijvoorbeeld meer belasting betaald worden dan een auto die veel minder schadelijke stoffen uitlaat. Tot slot speelt het doel van het gebruik van het voertuig mee. Zo kan een voertuig privé gebruikt worden maar ook voor het werk. De houder van een gemotoriseerd voertuig gaat belasting betalen vanaf het moment dat het kenteken op zijn of haar naam staat.
Er gelden een aantal uitzonderingen waarbij een vrijstelling voor motorrijtuigenbelasting verkregen kan worden zo worden sommige auto’s, bijvoorbeeld heel oude of zuinige, vrijgesteld van motorrijtuigenbelasting. Ook invaliden kunnen onder bepaalde voorwaarden in aanmerking komen voor een vrijstelling.
