De kilometerheffing was een plan van de Nederlandse regering. Het ging om een financiële heffing voor gemotoriseerd verkeer, gebaseerd op het aantal gereden kilometers. Het tarief van de heffing zou afhangen van het tijdstip en de locatie waar gereden wordt.
Het idee van de kilometerheffing was het ontmoedigen van verkeer op drukke tijdstippen en locaties. Vervoermiddelen die een hogere schadelijke uitstoot hebben zouden ook zwaarder belast worden. Op deze manier zou het gebruik van milieuvriendelijke voertuigen gestimuleerd worden. Om de kilometerheffing uiteindelijk uit te voeren zou de overheid over gegevens moeten beschikken die aangeven hoeveel kilometers een voertuig heeft gemaakt. Over deze kilometers zou dan uiteindelijk uiteindelijk een heffing betaald moeten worden. De introductie was in principe in 2012 maar werd tegengehouden door het kabinet-Rutte-I.
In Nederland kwam er veel kritiek op het plan van de regering om kilometerheffing in te voeren. Het argument dat files korter zouden worden door de invoering van kilometerheffing was omstreden. Werknemers moeten nou eenmaal naar hun werk, hoe hoog de overheid dit ook belast. Het idee dat veel automobilisten met het openbaar vervoer zouden gaan of zelfs zouden verhuizen werd in twijfel getrokken.
Een alternatief voor de invoering van de kilometerheffing is het gebruik van tolwegen. Een gebruiker betaalt dan direct een bepaald bedrag voor het gebruik van de weg. Op deze manier kan drukte op bepaalde snelwegen worden teruggebracht. Daarentegen doet de invoering van tolwegen niets tegen de bescherming van het milieu. In landen zoals Frankrijk en Italië wordt al jaren gebruik gemaakt van tolwegen.
