De leider van de Wafd-partij die streefde naar de onafhankelijkheid van Egypte.
Saïd Zaghloel begon zijn loopbaan als advocaat. Hij ging in de politiek, waar hij zich nationalistisch opstelde. Zaghloel was minister van Onderwijs (1906-10) en van Justitie (1910-12). In november 1918 eiste hij met een Wafd (delegatie) bij de Britse Hoge Commissaris in Egypte volledige Egyptische onafhankelijkheid; deze actie was de start van de Wafd-partij. Om te voorkomen dat hij op de vredesconferenties in de omgeving van Parijs de Egyptische zaak ging bepleiten, werd hij in Malta geïnterneerd.
In 1922 werd Egypte formeel onafhankelijk; een jaar later won Zaghloel met zijn Wafd-partij de eerste Egyptische verkiezingen. Hij werd in 1924 premier, maar moest al in hetzelfde jaar onder Britse druk aftreden nadat een extremistische partijgenoot de Britse gouverneur-generaal van Sudan had vermoord. In 1925 werd hij voorzitter van het parlement, dat echter werd ontbonden door de regering die de Wafd wilde uitschakelen. Ondanks zijn populariteit onder de Egyptische bevolking slaagde Zaghloel er niet meer in aan de macht te komen. Vanwege zijn leeftijd liep zijn invloed in de partij terug.
