Een onderdeel van de Verenigde Naties dat verantwoordelijk is voor de behandeling van zaken die betrekking hebben op het behoud en herstel van vrede en veiligheid.
In tegenstelling tot de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties die slechts enkele weken per jaar bijeenkomt, kan de Veiligheidsraad op zeer korte termijn (uren) bijeen worden geroepen.
De Veiligheidsraad telt vijftien leden. De Grote Vijf van 1945 (de Verenigde Staten, de Sovjetunie, Groot-Brittannië, Frankrijk en China) hebben een permanente zetel. Dat betekent dat ze steeds deel uitmaken van de Veiligheidsraad. De resterende tien niet-permanente leden worden door de Algemene Vergadering voor twee jaar gekozen. Bij de keuze van deze landen wordt naar een evenwichtige vertegenwoordiging van de continenten gestreefd.
De permanente leden van de Veiligheidsraad hebben een vetorecht. Dat betekent dat elk permanent lid een besluit kan tegenhouden. Dit vetorecht heeft de besluitvaardigheid van de VR ernstig aangetast. Tijdens de eerste decennia van de Koude Oorlog waren de Verenigde Staten en de Sovjetunie het zelden met elkaar eens. Een besluit van de Veiligheidsraad wordt een resolutie genoemd. De resoluties zijn genummerd.
