Een benaming voor de situatie aan het Westfront van september 1939-mei 1940, de beginfase van de Tweede Wereldoorlog.
Toen de Duitsers op 1 september 1939 Polen binnenvielen, verklaarden Frankrijk en Groot-Brittannië Duitsland weliswaar twee dagen later de oorlog, maar ze gingen niet tot de aanval over. In feite werd er zelfs nauwelijks een schot gelost, men beperkte zich tot het mobiliseren van de legers, het blokkeren van de Duitse kust en het innemen van strategische posities langs de Frans-Duitse grens.
De Duitsers noemden deze vorm van `oorlogvoeren' spottend de Sitzkrieg: oorlogvoeren door te zitten wachten. De Britten spraken over een `phoney war' (een namaakoorlog), terwijl de Fransen het over een `drôle de guerre' (`spek-en-bonen'-oorlog) hadden. Het begrip Sitzkrieg was ook bedoeld als tegenstelling tot Blitzkrieg, de uitermate snelle en succesvolle Duitse wijze van oorlogvoeren in Polen.
