Europese instelling die de vreedzame samenwerking tussen Europese landen wil bevorderen, met name op cultureel, economisch en sociaal terrein.
De Raad van Europa werd op 5 mei 1949 door tien landen in Londen 1949 opgericht. Aanvankelijk dachten velen dat de Raad het belangrijkste orgaan van de Europese samenwerking zou worden. Toen echter werd gewerkt aan een supranationale Raad, bekoelde het enthousiasme van de meeste deelnemers. De Raad van Europa is wel blijven bestaan, maar werd niet betrokken bij de verdere Europese samenwerking zoals die zichtbaar werd in de Europese Gemeenschap (EG) en later de Europese Unie (EU). Een belangrijk verschil met de EU is dat de Raad van Europa geen wetgevende bevoegdheid heeft. Er zijn overigens wel veel contacten tussen de Raad van Europa en organen van de EU.
De Raad van Europa bestaat uit het Comité van Ministers, de Raadgevende Vergadering en het Europese Hof. De Raadgevende Vergadering en het Europese Hof komen beide in Straatsburg bijeen. Het Europese Hof moet toe¬zicht houden op de naleving van de mensenrechten, zoals die door de Raad van Europa zijn vastgesteld in het Europees Verdrag tot Bescherming van de Rechten van de Mens.
De Raad van Europa is een belangrijk discussieforum, waar wordt gesproken over wederzijdse belangen en mogelijke gezamenlijke activiteiten. Tegenwoordig ziet men als voornaamste taak van de Raad van Europa het verwezenlijken van een steeds grotere eenheid tussen de lidstaten. Een van de belangrijkste besluiten was de vaststelling van het Europees Verdrag tot Bescherming van de Rechten van de Mens.
Van de Raad van Europa waren begin 1995 de volgende vierendertig landen lid: Andorra, België, Bondsrepubliek Duitsland, Bulgarije, Cyprus, Denemarken, Estland, Finland, Frankrijk, Griekenland, Groot-Brittannië, Hongarije, Ierland, Italië, Letland, Liechtenstein, Litouwen, Luxemburg, Malta, Nederland, Noorwegen, Oostenrijk, Polen, Portugal, Roemenië, San Marino, Slovenië, Slowakije, Spanje, Tsjechië, Turkije, IJsland, Zweden en Zwitserland.
