Kanaal door de landengte van Midden-Amerika, dat de Atlantische Oceaan en de Grote Oceaan met elkaar verbindt.
De Franse Compagnie universelle du Canal Interocéanique de Panama, onder leiding van Ferdinand de Lesseps, de bouwer van het Suezkanaal, was in 1881 met de aanleg begonnen. Door geldgebrek en technische problemen kwam het project stil te liggen. In 1899 namen de Amerikanen de concessie voor veertig miljoen dollar over. Deze vaarroute was namelijk essentieel voor de scheepvaart tussen de Amerikaanse oostkust en Azië. In 1903 stond Panama het bestuur over de Panamakanaalzone, een zestien kilometer brede strook land waarin het kanaal zou komen te liggen, voor eeuwig af aan de Verenigde Staten. In ruil daarvoor gaven de Verenigde Staten Panama steun in de onafhankelijkheidsstrijd tegen Colombia. In 1907 vatten de Amerikanen het werk weer op. Op 15 augustus 1914 werd het 81 kilometer lange kanaal geopend; de aanleg had bijna vierhonderd miljoen dollar gekost.
Vooral na de Tweede Wereldoorlog nam de vijandigheid van de Panamezen tegenover de Amerikaanse aanwezigheid in de kanaalzone toe. Dat de Amerikanen vrijmoedig in Panama optraden, bleek in 1989 toen de Panamese dictator Noriega met grof geweld door de Amerikanen gevangen werd genomen. Na jaren onderhandelen sloot president Carter in 1977 met Panama een verdrag, waarin werd vastgelegd dat de Verenigde Staten zich op 1 januari 2000 uit de Panamakanaalzone zullen terugtrekken. Panama garandeerde de eeuwige neutraliteit van het kanaal.
