De jaren zestig die door de Verenigde Naties tot tijdperk van economische groei van de ontwikkelingslanden werden uitgeroepen.
De belangrijkste doelstelling van dit ontwikkelingsdecennium was een jaarlijkse productiegroei van vijf procent in de ontwikkelingslanden. Dit doel werd gehaald; de industriële productie groeide met 7,4 procent en de agrarische met 2,6 procent. De cijfers gaven echter een vertekend beeld omdat in sommige landen nauwelijks groei was, terwijl landen als Zuid-Korea, Taiwan, Singapore en Thailand veel sneller groeiden. Bovendien was in veel landen de kloof tussen arm en rijk veel groter geworden. Door de bevolkingsgroei in de grotere ontwikkelingslanden bedroeg de toename van het nationale inkomen per hoofd van de bevolking vaak niet meer dan de helft van de groeicijfers.
In latere decennia heeft men niet meer zo nadrukkelijk met cijfers per decennium gewerkt.
