Hongaars politicus; premier van 1953-55 en in 1956.
Imre Nagy werd in Kaposvar in het zuiden van Hongarije in een boerengezin geboren. Hij werkte enkele jaren als leerling-slotenmaker. In de Eerste Wereldoorlog vocht Nagy in het keizerlijk leger van Oostenrijk-Hongarije; hij werd door de Russen krijgsgevangen gemaakt. In Rusland sloot hij zich bij de bolsjevieken aan; tijdens de Russische burgeroorlog vocht hij in het Rode Leger. In 1921 keerde hij naar Hongarije terug. In verband met zijn lidmaatschap van de illegale Hongaarse Communistische Partij moest hij in 1928 het land verlaten. Eerst ging hij naar Wenen, later naar Moskou, waar hij een landbouwstudie volgde. Met een korte onderbreking bleef hij tot 1944 in de Sovjetunie.
In december 1944 kwam Nagy door de opmars van het Sovjetleger terug in Hongarije, waar hij vervolgens minister van Landbouw werd. In 1947 raakte hij op de achtergrond.
Na de dood van Stalin in maart 1953 werd Nagy minister president. Hij vertraagde het tempo van de industrialisatie ten gunste van de productie van consumptiegoederen, en sprak zich uit tegen de gedwongen collectivisatie van de landbouw. Twee jaar later viel hij voor de tweede keer in ongenade. Op 24 oktober 1956 werd Nagy echter opnieuw premier en kreeg voor het eerst de leiding van de partij in handen. Nagy werd door zijn optreden als de verpersoonlijking van de Hongaarse opstand beschouwd. Ondanks een gegeven erewoord werd hij door de Sovjets gearresteerd en na een geheim proces in 1958 opgehangen.
Op 16 juni 1989 werd Nagy, met vier van zijn naaste medewerkers, onder zeer grote belangstelling herbegraven. Deze gebeurtenis was een onderdeel van de revolutie van 1989.
