Federatie in Zuidoost-Azië; onafhankelijk sinds 16 september 1963.
Op 16 september 1963 werd de Maleisische Federatie uitgeroepen, bestaande uit West- en Oost-Maleisië. Oost-Maleisië is het voormalige Brits-Borneo; het gebied bestaat uit Sabah en Sarawak, met uitzondering van Brunei. West-Maleisië was in 1957 na een guerrillaoorlog tegen de communisten onafhankelijk van het Britse rijk geworden. Maleisië is een kieskoninkrijk van dertien deelstaten. Elke vijf jaar bepalen de vorsten van de negen sultanaten wie koning wordt.
Na de onafhankelijkheid waren er grote spanningen met Indonesië, dat aanspraak maakte op delen van Maleisië. Verder waren er etnische botsingen, waardoor Singapore in 1965 uit de federatie trad. In 1966 beëindigde Indonesië de confrontatiepolitiek, en verbeterden de betrekkingen tussen de twee landen.
Onder premier Abdul Rahman volgde Maleisië een pro-westerse koers. Zijn opvolger Abdul Razak koos in 1970 voor niet-gebondenheid en toenadering tot de Volksrepubliek China.
In 1969 waren er ongeregeldheden in de hoofdstad Kuala Lumpur tussen Maleisiërs die de politiek domineerden en Chinezen die de economie in handen hadden. De parlementaire democratie werd tot 1971 opgeschort. De politieke en sociale organisaties werden zó gereorganiseerd, dat het Maleisische overwicht bleef gehandhaafd. In de jaren tachtig waren er problemen met islamitische fundamentalisten die hindoetempels ontwijdden en met Chinese bootvluchtelingen die politiek asiel vroegen. Tot 1989 duurde de communistische guerrilla voort. Op 2 december sloten beide partijen vrede en maakten daarmee een eind aan een strijd die eenenveertig jaar had geduurd. De Maleisische economie heeft zich vooral de laatste jaren bijzonder gunstig ontwikkeld.
