Een wet die de Duitse regering van Hitler de bevoegdheid gaf gedurende vier jaar zonder toestemming van de Rijksdag wetten af te kondigen.
De wet werd door het Duitse parlement met 84 procent van de uitgebrachte stemmen aangenomen (441 stemmen vóór en 84 tegen). Daarbij moet worden aangetekend dat de 81 communistische parlementariërs die op 5 maart 1933 waren gekozen, hun zetels niet hadden mogen innemen. Ze waren door de nazi's gearresteerd, nadat Hitler op 28 februari, de dag na de brand in het Rijksdaggebouw, de noodtoestand had uitgeroepen. De Rijksdag telde officieel 647 afgevaardigden, onder wie 288 leden van de National-Sozialistische Deutsche Arbeiter Partei.
Het aannemen van deze wet betekende het einde van de Weimar-republiek. Nu begon de Hitlertijd die tot de Duitse capitulatie in mei 1945 zou voortduren.
