Frans socialistisch leider.
Jaurès studeerde filosofie; later ging hij dat vak als lector aan de universiteit van Toulouse doceren. In 1885 werd hij als radicaal tot lid van het Franse parlement gekozen. Jaurès kreeg een grote naam als redenaar. Van 1889-93 werkte hij opnieuw als hoogleraar in Toulouse. In 1893 werd Jaurès voor de tweede keer kamerlid; hij sloot zich bij de onafhankelijke socialisten aan. Jaurès' politieke ideeën ontwikkelden zich aan het eind van de negentiende eeuw steeds meer in marxistische richting. In 1901 richtte hij de Franse Socialistische Partij op, en in 1904 stichtte hij het socialistische dagblad l'Humanité, waarvan hij hoofdredacteur werd. Van 1902-06 was Jaurès vice-voorzitter van de Kamer; hij stimuleerde in die tijd de scheiding tussen Kerk en staat.
Jaurès was zeer betrokken bij het beschermen van de vrede; hij pleitte zelfs voor een algemene staking om het belang van vrede te onderstrepen. Naarmate de spanningen met Duitsland toenamen, ontmoette dit pleidooi voor vrede in Frankrijk steeds meer kritiek. Hij werd in de pers afgeschilderd als landverrader; zijn bijnaam in sommige publicaties was `Jaurès de Duitser'. Op 31 juli 1914, toen de Eerste Wereldoorlog inmiddels was begonnen, werd Jaurès door de nationalist Raoul Villain vermoord, die later ontoerekeningsvatbaar werd verklaard.
