Een strategie die de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie (NAVO) vanaf 1967 tot het einde van de Koude Oorlog in 1991 hanteerde.
Bij een agressie tegen één van de lidstaten van de NAVO voorzag deze strategie in tegenmaatregelen die in verhouding stonden tot de gepleegde agressie. De agressor bleef echter in het onzekere over de juiste aard en omvang van de tegenmaatregelen. Door een beperkte reactie op vijandige acties werd de weg naar onderhandelingen opengehouden.
De `strategie van het aangepaste antwoord' verving de strategie van de massale vergelding, geïntroduceerd door de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken John Foster Dulles (1953-59), die in de jaren zestig niet meer verantwoord was wegens de enorme omvang van het nucleaire arsenaal van de Sovjetunie.
