Een Europese munt die (voorlopig) alleen als rekenmunt wordt gebruikt.
De naam ECU is jarenlang in zwang geweest als de naam voor de toekomstige eenheidsmunt in de Europese Unie (EU). Niet iedereen vatte de naam op dezelfde manier op. Naast European Currency Unit werd ECU ook wel opgevat als ecu, een herinnering aan de oude écu die voor het eerst tussen 1266 en 1270 bij de invoering van een uniform muntstelsel in Frankrijk werd geslagen.
De ECU bleef een rekenmunt, dat betekent dat er weliswaar geen ECU's in omloop werden gebracht, maar dat er in het Europese betalingsverkeer wel met de munt werd gewerkt.
De ECU werd op 1 januari 1979 geïntroduceerd als opvolger van de Europese Rekeneenheid. De waarde van de ECU wordt bepaald door een gewogen gemiddelde van de munten van de landen van de EU. Dat betekent dat een munt als de Duitse mark bijvoorbeeld zwaarder weegt dan de Deense kroon. Er wordt daarbij rekening gehouden met het Bruto Nationaal Product, de omvang van de handel binnen de Europese Unie en de kredietwaardigheid van de lidstaat. Iedere vijf jaar wordt de samenstelling van de ECU opnieuw getoetst aan de (economische) praktijk.
Op de Europese top van Maastricht (9-10 december 1991) werd besloten uiterlijk 1 januari 1999 de ECU daadwerkelijk in te voeren. In de praktijk zullen nog vele jaren de munten van de lidstaten van de EG naast de ECU blijven bestaan.
De Nederlandse vertaling van ECU is `Europese munteenheid'.
In het najaar van 1995 werd door de ministers van Financiën van de EU als naam voor de toekomstige Europese munt Euro voorgesteld. Deze benaming is neutraler dan ECU, Eurofrank, Euromark of Eurodollar. Op een bijeenkomst van de Europese Raad in Madrid op 15 december werd dat voorstel aangenomen.
