Een benaming voor een aantal categorieën wapens: Atoomwapens, Biologische wapens en Chemische wapens. In plaats van over atoomwapens wordt ook wel over nucleaire wapens gesproken.
In 1925 werd een verbod op biologische en chemische wapens ingesteld, een gevolg van de wijdverbreide angst voor de gifgassen die tijdens de Eerste Wereldoorlog waren gebruikt en honderdduizenden slachtoffers hadden gemaakt. Toch zijn in latere oorlogen af en toe chemische wapens ingezet. In de Vietnam-oorlog maakte de Amerikaanse luchtmacht bijvoorbeeld veelvuldig gebruik van (kankerverwekkende) ontbladeringsmiddelen, die het mogelijk maakten de Vietcong in het oerwoud ook vanuit de lucht aan te vallen. In de eerste Golf-oorlog ging Irak nog verder door Iraanse steden met gifgasraketten te bestoken. Chemische wapens worden ook wel `de kernwapens van de armen' genoemd, omdat ze tegen betrekkelijk geringe kosten zijn te vervaardigen.
Biologische wapens zijn tot op heden (nog) niet in oorlogen gebruikt, al is er wel veelvuldig mee gedreigd. Er zijn aanwijzingen dat in de jaren tachtig Irak biologische wapens aan het ontwikkelen was, die door de zware nederlaag in de tweede Golf-oorlog niet meer konden worden ingezet.
Vanwege hun belangrijke rol in de afschrikkingsstrategie zijn kernwapens nooit verboden. De aanval met atoombommen op Hiroshima en Nagasaki in augustus 1945 was een dermate overtuigende demonstratie van de verwoestende werking van deze in de Tweede Wereldoorlog ontwikkelde wapens, dat ze later niet meer zijn gebruikt. Verdragen tussen de Verenigde Staten en de Sovjetunie, zoals de SALT- en START-akkoorden, verminderden op den duur wel de aantallen kernwapens, maar de dreiging van een kernoorlog bleef bestaan.
