Lexicon voor de kunstvakken

Wouter van Boesschoten, Wieneke van Breukelen, Ton Konings m.m.v Henriette Coppens, Eefje Lonis, Jos van Waterschoot & Simon Wienke (2002)

Gepubliceerd op 21-02-2017

klei

betekenis & definitie

Klei is een zachte grondsoort die ontstaan is in de bergen uit gesteente; door de bijzondere samenstelling kan klei gebakken (± 700°C) worden waarna het hard is en niet meer vervormbaar; het gesteente wordt door gletsjers en rivieren meegevoerd en door ontelbare botsingen verpulverd zodat het als een fijne grondsoort door water wordt afgezet; deze substantie bestaat meestal uit: 50-80% een of meer kleimineralen, 20-50% vrije kwarts, 1-2% veldspaat; 0-10% ijzeroxide; 0-1% organische stoffen; afhankelijk van de verontreiniging en de baktemperatuur zal de kleur van gebakken klei verschillen; men onderscheidt pottenbakkersklei, boetseerklei, chamotteklei en gietklei.