Voluit: Wilhelmina Frederika Anna Elisabeth Maria Vorstin van Wied, geboren Prinses der Nederlanden, Prinses van Oranje-Nassau; geboren op 5 juli 1841 te Wassenaar, overleden op 22 juni 1910 te Monrepos; jongste dochter van prins Frederik der Nederlanden en prinses Louise van Pruisen; trouwde in 1871 met vorst Wilhelm von Wied; twee broers en een zuster: Willem, Frederik en Louise.
In 1860 kwam zij in aanmerking als huwelijkskandidate voor de Prins van Wales, de latere koning Edward VII van Engeland, maar omdat zij niet aantrekkelijk genoeg en bovendien hardhorend was, viel zij af. In 1869 werd haar verloving bekendgemaakt met vorst Wilhelm van Wied. Door een aantal sterfgevallen in de familie en doordat Wilhelm in de Frans-Duitse oorlog van 18701871 te velde was, kon het huwelijk pas op 18 juli 1871 in Wassenaar gesloten worden. Het was een gelukkige verbintenis. Het paar vestigde zich op het slot Neuwied bij Koblenz aan de Rijn, maar was ook veelvuldig in Nederland. Het van haar vader geërfde paviljoen in Scheveningen wordt nog steeds het Paviljoen von Wied genoemd.
Prinses Marie nam ook na haar huwelijk deel aan de representatieve taken van het Koninklijk Huis. In 1909 was prinses Marie nog aanwezig bij de doop van prinses Juliana. Het jaar daarop overleed zij in haar villa Monrepos. Maries nazaten waren tot 1922 troongerechtigd in Nederland. Haar tweede zoon Wilhelm is in 1914 korte tijd vorst van Albanië geweest. Prinses Marie had door erfenis een belangrijke hoeveelheid Oranje-erfstukken verworven. Het grootste deel hiervan is in 1967 door veiling verspreid geraakt.
