(woord van Polynesische afkomst, vervorming van het woord tapu = heilig), verboden en gewijd karakter van een of ander voorwerp. Deze term is niet alleen van toepassing op de religieuze instellingen van Polynesie, maar ook op de ‘voorwerpen’ (personen of zaken) die, in alle godsdiensten, zo van kracht vervuld zijn dat een profaan iemand niet het recht heeft ze aan te raken.
In de bijbel mag de ark van het verbond slechts gedragen worden door bepaalde bevoorrechte mensen (de anderen zouden door de dood getroffen worden als zij deze zouden aanraken). In samenlevingen waar de → totem in zwang is, eerbiedigt men het dier of de plant (boom bijv.) die als teken voor de stam dienen, omdat ze taboe zijn, d.w.z. tegelijkertijd gewijd en vervloekt. In onze samenleving correspondeert het verbod van de → incest met een taboe waarvan de oorsprong onduidelijk blijft. De functie van het taboe is van beschermende aard, maar het taboe zelf bedreigt degene die het overschrijdt met de dood. → Mana.
