De oostelijk van Haarlem gelegen grootste van de oudere Nederlandse droogmakerijen, die een oppervlakte van meer dan 18.000 ha beslaat. Vanwege zijn omvang en eigen karakter kan deze droogmakerij als een afzonderlijke (kleine) landstreek worden onderscheiden. Het gelijknamige meer waaruit de polder voortkwam ontstond door het aaneengroeien van een aantal afzonderlijke plassen. Omstreeks 1250 besloegen die reeds een gezamenlijke oppervlakte van 9100 ha.
Al in de 17de eeuw was het de bedoeling om het meer droog te leggen. Pas na de uitvinding van het stoomgemaal zou hier echter toe worden overgegaan. De drooglegging vond plaats in de jaren 1848-1852. Bij het droogvallen van de polder kwamen voornamelijk enigszins zandige oude kwelderafzettingen aan de oppervlakte te liggen.
Na de drooglegging is de polder zowel overdwars als in de lengterichting door enkele rechte wegen ontsloten. Van de zw-no georiënteerde overlangse ontsluitingen kwam de meest centrale ter weerszijden van een wetering te liggen. Om twee kruisingen van dit wegweteringsysteem met een dwarsverbinding ontstonden Hoofd- en Venneperdorp. Het laatste is tegenwoordig bekend als Nieuw Vennep.
