Renaissance [Fr., wedergeboorte], benaming van een periode van ongeveer 1400 tot 1600, waarin men teruggreep op ideeën uit de klassieke Oudheid. De Renaissance ontstond in Italië, waar de burgerij in de welvarende steden zich zelfstandiger ging gedragen tegenover de Kerk.
De Kerk verkondigde een leer die als voornaamste doel van de mens het streven naar de hemelse zaligheid zag en weinig belang aan het individu hechtte. In de Renaissance trad het individu juist naar voren en kreeg men oog voor de schoonheid van de wereld: men streefde ook geluk op aarde na. In de literatuur en wetenschap spreekt men van → humanisme. Vanuit Italië bereikte de Renaissance West-Europa.
