Industrialisatie, sociaal economisch proces waarbij een toenemend percentage van de bevolking een bestaan in de industrie vindt. Men spreekt vanaf de 18e eeuw van industrialisatie; toen begon in Engeland de Industriële Revolutie.
In de Nederlanden kwam het proces van industrialisatie het eerst op gang in België in de → Franse tijd. In de omgeving van Gent werd de mechanische katoenbewerking ingevoerd en in Luik vestigde → Cockerill de eerste metaalfabrieken. In de tweede helft van de 19e eeuw sloeg België definitief de weg van industrialisatie in. Aanvankelijk was de zware industrie in het gebied van Luik en de Borinage de motor van de industrialisatie, maar in de loop van de 20e eeuw raakte de Waalse industrie achterop en ontwikkelden de Vlaamse industriegebieden, zoals die rond de havens van Antwerpen en Gent, zich succesvoller.
In Nederland werden de eerste tekenen van industrialisatie pas na 1870 zichtbaar. Na 1900 begon het proces goed op gang te komen doordat de banken zich met financiering van de industrie gingen bezighouden. Na de Tweede Wereldoorlog kon de Nederlandse industrie zich verder ontwikkelen door de Marshallhulp en een hoge mate van arbeidsrust als gevolg van overeenkomsten tussen werkgevers en werknemers. Toen in de tweede helft van de jaren vijftig de wederopbouwfase was afgesloten, nam de arbeidsonrust toe, omdat de werknemers ook in de gestegen welvaart wilden delen.
