iets goedkeuren. In de Middeleeuwen, toen de vorsten en heeren meestal niet konden schrijven, drukten zij op een of ander geschrift hun zegel in was af, dat dus als handteekening gold.
Gewoonlijk werd dit zegel niet op het stuk zelf (van perkament) aangebracht, maar op een dubbele strook, die er uithing; vandaar ’t woord „hechten.”Zegel zelf is ontleend aan ’t Lat. sigillum, verkleinw. van signum = teeken; ook zegen komt van signum, nl. ’t teeken des kruises; zegenen is dus letterlijk: het teeken des kruises maken, om Gods bescherming tegen het kwade in te roepen; zoo kreeg zegenen de bet. van gelukkig maken, enz. — Ook seinen is hetzelfde woord, nl. ’t Lat. signare — teekens geven; immers zegenen werd seinen (eg in ei: bijv. zegde wordt zeide, zeil van segel); in ’t Middelned. was seinen dan ook: het kruisteeken maken: „Hi seinde hem (= zich) en was in vare (= vrees), ende waende dat het di duvel ware.”
