Juk is hier het zinnebeeld van zware dienstbaarheid, onderwerping; oorspr. was het een houten tuig, waarin men de ossen spande, om ze als trekdier te gebruiken. Het juk af werpen: zich vrij maken.
Ook wordt een juk door de menschen gebruikt, om er zware lasten aan te dragen; vandaar een zwaar juk: veel verdriet.Op vele plaatsen in den Bijbel komt juk in beide fig. beteekenissen voor.
Bij de Romeinen bestond de gewoonte om de overwonnenen als diepe vernedering onder het juk te laten doorgaan: dit juk bestond uit twee rechtopstaande speren met een derde speer als dwarsligger, doch op minder dan een manshoogte van den grond aangebracht; hieronder moest het overwonnen leger doorgaan en wel bukkende, dus in vernederende houding. Vandaar beteekent „onder het juk doorgaan”: zich voor den overwinnaar vernederen. Soms spreekt men van het „Caudijnsche” juk; de Romeinen moesten n.1. na den slag bij Caudium zelf onder het juk doorgaan.
