Bij een akte van cessie wordt een vordering voor een schuld afgedragen aan een derde partij, zoals een bank of incassobureau. De cessie verwijst naar de levering van vorderingen op naam. De overdrager en de verkrijger van de cessie worden respectievelijk de cedent en de cessionaris genoemd.
Een akte van cessie is het overdragen van een vordering van een schuld op naam. Een verhuizer voert bijvoorbeeld een klus uit. Diegene voor wie de klus wordt uitgevoerd weigert nadien te betalen, omdat hij of zij geen geld heeft of simpelweg onwillig is te betalen. De verhuizer heeft nu een vordering van een schuld op diegene zijn of haar naam. Deze vordering kan worden doorverkocht aan bijvoorbeeld een incassobureau. In de praktijk zal de prijs die de verhuizer krijgt van het incassobureau voor deze vordering lager liggen dan hetgeen hem verschuldigd is, echter is er een kans dat hij zijn geld niet krijgt van de schuldenaar. Een verklaring van de verkoop van een schuldvordering op naam wordt een akte van cessie genoemd. Wanneer deze verklaring is getekend heeft de schuldenaar geen schuld meer bij de verhuizer, maar bij het incassobureau dat de vordering op naam heeft overgenomen.
Wanneer de cessie, oftewel de overdracht van de schuldvordering op naam, zich heeft voltrokken, heeft de schuldenaar nog steeds dezelfde rechten als hij of zij zou hebben ten opzichte van de cedent. Door deze regeling is het voor veel incassobureau’s onaantrekkelijk om zich op te werpen als cessionaris. Er is dan namelijk een kans dat het bureau verwikkeld raakt in een conflict tussen de schuldeiser en de schuldenaar. De schuldenaar staat bijvoorbeeld in het recht om zich te beroepen op wanprestaties van de cedent, waardoor de cessionaris hierop kan worden aangesproken.
