Camp - uit het Amerikaans overgenomen cultnaam voor een moeilijk grijpbaar begrip, dat staat voor een gecompliceerde en ironische vorm van homoseksualiteit als entertainment. Camp plaatst alles tussen aanhalingstekens, het houdt een voorliefde in voor het onnatuurlijke, voor kunstmatigheid en overdrijving.
Een lesbienne is geen ‘mislukte vrouw’. Het hele schouwspel van spiegels, het net echte, van het gelonk naar toen vrouwen nog vrouwen waren, van omkering en camp is een diabolische sneer naar ordentelijkheid en eenvoud. (Buurman, 1987). Anna Blaman is camp, dat is wat haar werk zo bijzonder maakt. Wat bij Gerard Reve de meedogenloze jongen is in al zijn gedaanten (...), dat zijn bij Blaman de sfinxachtige, amorele vrouwen en de moederlijke verpleegsters, met hun parelwitte dentuur, blanke armen en helderwit gesteven schorten. (Surplus, 1991 nr.3).
